Sürdürülebilir Hayvancılık Perspektifinden Keçi Yetiştiriciliği: Beslenme Güvencesi ve Karbon Ayak İzi

Özet

Dünya nüfusu 10 milyara yaklaşırken ve beslenme biçimleri daha fazla et içerecek şekilde değişirken, sığır gibi geviş getiren hayvanlardan elde edilen et tüketiminin 2050 yılına kadar yaklaşık %90 oranında artması beklenmektedir. Aynı şekilde artan nüfus, süt üretiminde de artışı beraberinde getirecektir. Bu durum gıda dışındaki sanayi, enerji, atık gibi tüm sistem emisyonları ortadan kaldırılsa bile, yalnızca gıda üretim sistemlerinden kaynaklanan emisyonların, küresel ısınmayı 1.5°C'nin üzerine çıkarmasının muhtemel olduğunu göstermektedir. Özellikle sığırlardan elde edilen süt ve et tüketiminin, gelecekteki ısınmanın yarısından fazlasından sorumlu olması ve yalnızca et üretiminden kaynaklanan emisyonların yüzyılın sonuna kadar 0.2-0.44°C'lik bir ısınmaya katkıda bulunması beklenmektedir. Hayvancılığın çevresel etkisi, gıda üretimi için de en çok tartışılan konulardan biridir. Türkiye, hem CO₂ hem de genel sera gazı bakımından küresel emisyonların %1.3 ünü oluşturmaktadır. Bu oran Çin, ABD, Hindistan gibi büyük salım yapan ülkelerle karşılaştırıldığında düşük kalmaktadır. AB'nin "2030 İklim Hedefi Planı", sera gazı emisyonlarını 2030 yılına kadar %40, 2050 yılına kadar ise %55 oranında azaltmayı ve nihayetinde yüzyılın ortasına kadar net sıfır emisyona ulaşmayı hedeflemektedir. Bu kapsamda ülkeler çevresel etkisi düşük alternatif hayvansal protein kaynaklarına yönelmektedir. Ülkemizin coğrafi konumu ve sosyolojik yapısı göz önünde bulundurulduğunda geleneklerden farklı bir yönelim olması kısa vadede öngörülmemektedir. Bu bağlamda literatürde yapılan çalışmalar, ruminant hayvanlar arasında sığır gibi çevresel etkisi yüksek türlerin yerine, yetiştirilmesinde bitkisel üretim ve su kullanımı açısından ekonomik ve iklimsel açıdan yük oluşturmayacak olan keçi yetiştiriciliği tercih edilebilir. Bu çalışmada, keçi yetiştiriciliğinin sera gazı oluşumuna etkisi, avantaj ve dezavantajları değerlendirilmiştir.